Fairy tail ตลอดกาลนานแค่ไหน....50% - Fairy tail ตลอดกาลนานแค่ไหน....50% นิยาย Fairy tail ตลอดกาลนานแค่ไหน....50% : Dek-D.com - Writer

    Fairy tail ตลอดกาลนานแค่ไหน....50%

    ......นี่ตลอดกาลมันนานกว่าชีวิตของคนเราหรือเปล่านัตสึ?

    ผู้เข้าชมรวม

    529

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    529

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    11
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  5 ส.ค. 56 / 11:39 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น


    ขอบฟ้ากว้างอ้างว้างเราห่างไกล
    ทุกห้องใจมีรักแท้ยามอ่อนไหว
    ถึงเวลาจะผ่านนานเท่าใด
    แต่ในใจมีเธอตลอดกาล

    :)
    Shalunla
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น


    'ตลอดกาลนานแค่ไหน'

              ฉันหวนถามถึงเรื่องนี้กับตัวเองหลายรอบ แต่ฉันก็ยังคงไม่รู้คำตอบที่แท้จริงอยู่ดี ว่าตลอดกาลมันนานแค่ไหนมันจะนนาเท่าชีวิตฉันหรือเปล่านะ?

              "นัตสึ....."ฉันเรียกอีตาคุณแฟนสุดที่รักสุดที่เลิฟหัวสีชมพู

              "ห๊ะ?......ว่าไงลูซี่^^"

              "นายว่า....ตลอดกาลมันนานแค่ไหนหรอ?"ฉันถามไอ้ตัวกินเก่งหัวชมพูที่นั่งกินขนมมูมม้ามเลอะปากอยู่ตรงหน้า

              "อืม ไม่รู้สิ แต่...."นัตสึเว้นวรรค

              "ว่าไง คำตอบล่ะ"

             "แต่ว่าฉันนะ....."นัตสึยังคงเว้นวรรค

             "อีตาบ้า!! ถ้าไม่อยากพูดฉันก็ไม่อยากรู้แล้ว!"ฉันพูดพร้มสบัดหน้าหนีนัตสึ

             "อย่างอลสิที่รัก~♥"


             "ใครที่รักนายอีตาบ้าถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูดสิเชอะ#[]#"ฉันพูดพร้อบจะลุกหนีแต่อยู่ๆก็มีมือมังกร(?)มาจับฉันไว้ได้ทันแถมยังเอาฉันไปอยู่ในอ้อมกอดกลางฝูงคนนแฟรี่เทลอีกด้วย

    หมับ

    "ก็เธอไงที่รักอย่างอลเค๊าน๊าา~♥^^"อ๊ากกกกก อีตาบ้านี่ทำไมมาน่ารักตอนนี้เนียT^T

    "ถะ....ถ้าอยากให้หายงอลต้องตอบคำถามฉันให้ได้ก่อนสิ=/////="ฉันย้อนนัตสึกลับแต่หมอนี้กลับกอดฉันแน่นกว่าเดิมเสียอีก

    "ฉันกำลัวพูดนี้ไงแต่เธอมางอลฉันอย่างนี้....ฉันก็น้อยใจนะ~"หมอนี้พูดแล้วกอดฉันไม่พอยังมาเปาลมใช่หูฉันอีกกรี๊ดหมอนี้ไปฝึกแบบนี้มาจากไหน+

    "นาย..กะ ก็พูดมาสิ ฉะ...ฉันถึงจะหาย!=/////="(ยังคงซึนต่อไปสินะ_^_)

    "เอ๋...เธอหน้าแดงนะลูซี่....เป็นอะไรหรอ?"

    "ยังจะมาถามอีกต้นเหตุมาจากนายไม่ใช้รึไงอีตาบ้า! อุ๊บ!!"ฉันพูดอะไรออกไปพูดอะรายออกปายยยย!

    "เพราะฉันหรือว่า....เธอเขินหรอ??"ถามฉันทำไมในเมื่อนายก็รู้อยู่แล้วT^T

    "มะ...ไม่ใช้ อะ...อากาศมันร้อนนนนนนนนนน!!"(ซึนต่อไปสินะ)

    "แน่ใจหรอฉันว่ามันก็....ออกจะหนาวนะที่รัก~"อย่าเอาหน้ามาถูแก้มฉันอย่างนั้นนะอีตาบ้า!

    "กะ....ก็ได้ฉันยอมรับว่าฉันเขินนาย"

    "งั้นหรอ...."

    "ใช้"ฉันหันไปหานัตสึ

    จุ๊บ!

    "กรี๊ดดดดดด"ฉันหันไปหานัตสึเมื่อกี้ทำให้แก้มฉันถูกปากคู่นั้น...ของนัตสึหอมแก้มฉันเลยT^T

    "คิคิคิ....น่ารักจังเลยนะลูซี่^/////^"อายสิ..มันคือเรื่องน่าอายยยยยย เปลี่ยนเรื่องๆๆๆๆๆ

    "ละ....แล้วคำตอบของคำถามฉันล่ะ=/////=;;"ใช้ๆ หมอนี้ยังไม่ตอบคำถามฉัน!

    "ตอบก็ได้....แต่ก่อนอื่น^^>>>"อย่ามองมาทางฉันด้วยสายตาเจ้าเล่อย่างนั้นนะอีตานัตสึ

    "อะไรนั....OXO"ฉันๆๆ...ฉันโดนหมอนั้นขโมยจูบแรกของฉันไปแล้ว!

    "เอาล่ะ....คำตอบของคำถามเธอก็คือ...."

    "อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะตาบ้า!"แม่จะฆ่าหมกดินไปเลย!

    "ไม่อยากรู้คำตอบหรอที่รักกกก~♥"

    "อยากๆๆๆๆ"เดียวค่อยฆ่าหมอนี้ทีหลัง

    "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตลอดกาลมันนานแค่ไหน....แต่อยากให้เธอรู้ไว้ว่าเธอนะจะ....เป็นคนเดียวในใจฉันตลอดกาล!"แล้วนายจะตะโกนให้คนทั้งแฟรี่เทลได้ยินทำไมหน้าอายจะตาย

    "บะ...บ้า"

    "วี๊ดวิ๊วววววว! พวกนายนะอย่ามาหวานกันแถวนี้เห็นแล้วอยากอ้วก ไป...ไปทำภารกิจ"โอ้เอลซ่าเธอทำให้หัวใจของฉันรอดพ้นจากนัตสึแล้ว

    "อะ....อืม!"




    ณ ที่ทำการของศาสนจักรเซนโทเปีย



    "นะ....นัตสึ อะ....เอ่อ มันนะ....น่ากลัวง่าาาาา~"





    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×